Bu bizim yeni kedi oltamız. Az önce NEREDEYSE internetten içime sinmeyerekte olsa sipariş verecekken 5 dakika içinde evdeki atıklardan oluşturduk. Sopası, ucu kırılan eski temizlik mopuna ait.
Birkaç ay önce ucu kırıldı diye çöpe koyduğumda eşim “bak bu sapı atma, birbirine eklenerek uzuyor, bir gün lazım olur böyle bir şey” dediği zaman gerçekten kendimi yere atarak o kadar çok gülmüştüm ki ? Resmen krize girmiştim.
Eşim ona rağmen harbiden o sopayı söktü ve parçalarını sakladı. Ben çok atmaya meyilli bir insanım, hep böyleydim. Doğuştan mininalistim galiba, cidden de evim hayatım giysilerim asla fazla ve fazladan olmadı. Çalışırken bile kıyafet birikmedi benim dolabımda.
Yani fazladan birşey almaktan, evde tutmaktan, biriktirmekten oldum olası nefret ederim AMAAAA bunu eşim tutmamış olsaydı az önce bir internet sitesinsen 18 liraya 3 gün sonra parçalanacağını adım gibi bildiğim bir KEDİ OLTASINI çoktaaan satın almıştım bile. İp ise yine eşimin zulasından çıkan bir eşofman ipi.
Mop sopasının ucunda kendiliğinden olan deliklerden geçirip bağladık, ucuna bir şeylerde takılabilir ben şimdilik öylesine bir kelebek yaptım ipin kendisinden. Eşim elektrik bandı ile her yerinden bir güzel sağlamlaştırdı. Tam 2 saat çıldırarak oynadılar.
Yani evet atmak, vermek harika bir his, ben değişemem biliyorum ama cidden eşimin atmamakta ısrar ettiği bir şeyin bir gün gelip böyle bir işe yarayacağını asla hayal edemezdim ? Artık bu konuda eşimin öngörülerine direnmemeye karar verdim bu vesile ile ?